اثر محافظت نورونی داروی کارودیلول در برابر نوروپاتی دیابتی: یک مطالعه در شرایط آزمایشگاهی

نوروپاتی دیابتی یک عارضه ی جدی برای بیماران دیابتی در سراسر جهان است. استفاده از درمان موثر برای کاهش عوارض سلامتی بیماران دیابتی ضروری است. این مطالعه اثر محافظت نورونی بالقوه ی کارودیلول(carvedilol) را بر نوروپاتی دیابتی ارزیابی کرده است. از مدل نوروپاتی دیابتی در شرایط آزمایشگاهی استفاده شد، از جمله گانگلیون های ریشه پشتی (DRG) که از موش نر بالغ C57BL، گرفته و کشت شدند. این سلولهای عصبی برای حدود بیست و چهار ساعت در محیط حاوی گلوکز بالا (45 میلی مولار) انکوبه شدند. بعضی از سلولها با کارودیلول (10 میکرومول) انکوبه شدند.

 در این مطالعه زنده ماندن سلول های عصبی، مورفولوژی عصبی و فعال شدن فاکتور رونویسی 3(AFT3) ، بررسی گردید.

نتایج نشان داد که دوام سلول عصبی همراه با طول نورون، ناحیه soma و محیط soma در محیط مملو ازگلوکز کاهش می یابد. همچنین، بیان بیش از حد ATF3 که نشانگر پاسخ استرس عصبی است، در حضور قند بالا مشاهده شد.

پیش درمانی با کارودیلول، باعث افزایش زنده ماندن DRG در مقایسه با سلول های تیمار شده با قند بالا(HG)  گردید. همچنین، کارودیلول به طور قابل توجهی از DRG در برابر تغییرات مورفولوژی ناشی ازقند بالا، محافظت نمود. اگرچه استفاده از کارودیلول سبب کاهش بیان AFT3 شد، اما نتایج از نظر آماری چشمگیر نبود. مطالعه ی حاضر اثر محافظت نورونی کارودیلول در برابرنوروپاتی دیابتی ناشی از قند خون بالا را با استفاده از یک مدل آزمایشگاهی نشان داد. این اثرات می تواند ناشی از اثرات آنتی اکسیدانی کارودیلول باشد .برای مطالعه ی متن کامل این مقاله به آدرس منبع مراجعه کنید.

منبع:

https://www.hindawi.com/journals/jdr/2021/6927025/